Jak IKEA budowała swoją koncepcję - marketing

Marketing, reklama na przykładzie.

IKEA zbudowała unikalną strategię, która jest niepowtarzalna. Do dzisiaj nikomu nie udało się jej naśladować mimo istnienia od ponad 50 lat.

IKEA buduje swoje salony sprzedaży na obrzeżach miast żeby mieć tanie koszty gruntu.

Ważna jest marka – krótka nazwa dająca się łatwo wymówić w każdym języku
I – Ingvard – imię
K – Kamprad – nazwisko
E - rejon, gmina
A - Almhut - miejscowość

Pomysł powstania firmy – zaczynał w 1943 od sprzedaży wysyłkowej, nie miał formalnego wykształcenia, nic nie wynalazł, miał tylko żyłkę handlową, miał pomysł żeby sprzedawać jakieś towary i na tym zarobić.
Prawdziwy sukces miał miejsce wtedy, gdy wymyślił ze skoncentruje się na sprzedawaniu specjalnego typu mebli – przeznaczonych dla młodych ludzi, którzy wcześnie się usamodzielniają. Tacy potrzebują proste meble, niezbyt drogie. Wymyślił robienie mebli składanych – proste, jasne, eleganckie, tanie w produkcji, sprzedawane w postaci paczek, które to meble klienci sami kupowaliby w ramach samoobsługi (jak chodzimy po sklepie to nikt się tam nami nie interesuje, nikt nie pomoże zapakować towaru).
W IKEI jest system producent-konsument. Klient jest częściowo producentem bo musi przyjechać do sklepu, sam zapakować towar na wózek, sam dowieźć do domu (IKEA może pomóc w transporcie ale dodatkowo odpłatnie), po przywiezieniu trzeba samemu złożyć meble.

IKEA jest konkurencyjna pod względem cen, bo przerzuca na klientów znaczną część pracy związaną z transportem i produkcją tego mebla (składanie, przewóz, ładunek, itp.)

produkcja filmów - produkcja filmów
wirtualne spacery - wirtualne spacery
tworzenie stron WWW - tworzenie stron WWW

Marketing i reklama , handel

W epoce globalizacji uznaje się, że to nie państwa handlują ze sobą, a przedsiębiorstwa (z wyjątkiem 50-lecia po II wojnie światowej, kiedy to państwa handlowały ze sobą, a przedsiębiorstwa nie miały nic do powiedzenia - centralna gospodarka sterowana; ale od lat 90-tych już przedsiębiorstwa).
Decydują one same o formach współpracy międzynarodowej, nie podlegają w tej mierze interwencji państwa.
W epoce protekcjonizmu państwo miało duży wpływ na to co przedsiębiorstwa robią tzn. poprzez środki polityki handlowej państwo mogło wpływać na to co przedsiębiorstwo eksportowało i importowało.
Państwo mogło ustawić na granicy bardzo wysokie cło zaporowe, ograniczenia ilościowe lub dewizowe i uniemożliwić import towaru, pomimo, że przedsiębiorstwo polskie chciałoby zaimportować, bo widziało rynek zbytu dla tego towaru.
Tak samo mogło blokować eksport jakiegoś opłacalnego towaru, kiedy uważało, że potrzeby rynku krajowego są ważniejsze.

Dzisiaj w epoce globalizacji państwo takich możliwości nie ma.

Proces globalizacji rozwija się 4 podstawowymi nurtami, które tworzą:
przepływy handlu
przepływy finansowe – najważniejsze są bezpośrednie inwestycje zagraniczne o charakterze produkcyjnym
wśród tych przepływów finansowych generalnie możemy mieć do czynienia co najmniej z 3 rodzajami przepływów zagranicznych finansowych, mianowicie:
kredyty, które są udzielane przez zagraniczne banki krajowym kredytobiorcom,
wiele firm polskich wybiera banki zagraniczne
mogą to być BIZ o charakterze produkcyjnym, które rozdzielają się na 2 części:
na inwestycje portfelowe, które polegają na tym, że firma zagraniczna wykupuje część akcji firmy polskiej;
na inwestycje typu „greenfield” czyli inwestycje tworzone od podstaw (tak jak w Garwolinie fabryka Avon’u – produkcja kosmetyków; stanowi centrum zaopatrzeniowe dla innych w kraju)
przepływy finansowe czyli inwestycje zagraniczne o charakterze spekulacyjnym - kiedy to firmy zagraniczne czy banki kupują polskie walory – polskie papiery wartościowe – celem nie zainwestowania na długi okres, ale przetrzymania ich do momentu kiedy osiągną określony zysk, a potem błyskawicznie wycofują się z danego rynku.